.: Köşe Yazıları :.

KARDEŞ KISKANÇLIĞI 2

Kıskançlık doğal sağlıklı bir duygudur. Kardeşler arasında da çoğunlukla gözlenmektedir. Bir çocuğa kardeşini kıskanmamalısın demek ondan doğasına aykırı hareket etmesini istemek anlamına gelmektedir. Din kitaplarında iki kardeş olan Habil ile Kabil'in hikâyesi anlatılır. Eski uygarlıklarda, tarihte kardeş kıskançlığını okuruz. Pek çok romanda, filmde kardeş kıskançlığı işlenmiştir. Klasik edebiyatta kardeş kıskançlığının işlendiği bilinen pek çok eser vardır. Kardeşlerin aralarındaki kıskançlığın sağlıklı bir iletişime dönüştürülmesi mümkündür. Kardeşler arasında işbirliği yapmak, paylaşmak, hoşgörü göstermek, vermek ve almak öğrenilebilir davranışlardır. Bu davranışları aile içinde görerek öğreniriz. Ailenin kardeşlere tutumu kıskançlığı belirlemektedir. Aileler bazen farkına varmadan çocuklarını bölüşürler. Bu benim çocuğum bu da seninki diye ayırabilirler. Burada söylemek istedikleri belki de bu çocuk sana benziyor bu da bana benziyor şeklinde olmaktadır. Burada benzerlik sözcüğünde bahsedilen yüz benzerliği değil kişilik, huy benzerliğidir. Ben bana benzeyeni korurum, kollarım, daha fazla severim. Çünkü ben kendimi onda görürüm. İnsanın kendisine kızması çok da kolay değildir.
Kardeşlere bazen eşit davranmak doğru bir hareket olabilir. Bazen de kardeşlerden bir tanesine daha fazla zaman ayırmak gerekebilir. Özellikle hiperaktif özellikler taşıyan çocuklara daha fazla zaman ayırmak onlarla ilgilenmek gerekebilir. Bu durumu diğer kardeşe izah etmek gerekli olacaktır. Hiperaktif özellikler taşıyan kardeş hem haksızlık olmasını istemez hem de daha fazla ilgi, destek, yakınlık bekler ve ister. Böyle özellikleri olan çocuğa zaten ilgi göstermek gerekecektir. Çünkü çabuk ilgisinin ve dikkatinin kaybolması, kazalara açık olması, çabuk sıkılması gibi durumlardan dolayı ilgi ona doğru gidecektir.
Size, anne baba olarak tek çocuk sağlıklı büyüyemez. Mutlaka kardeşi olsun, demişlerse bu düşüncenin günümüzde pabucu dama atıldı. Kardeşsiz çocuk sağlıklı yetişemez fikri yanlıştır. Uzmanlar uzun süreçli araştırmaların sonuçlarını aldıklarında kardeşi olmayan çocukların mutlu ve başarılı olduklarını görmüşlerdir. 20-30 yıllık uzun süreli bir araştırmada "tek çocuk" olan bir kişinin okul, eğitim, iş ve aile yaşamında nerede olduğuna bakıldığında tek çocuk olarak büyüyen kişilerin hayatı daha sıkı ve sağlam kavradığını gözlemlemişler. Özellikle tek çocuk olarak yetişen kişiler hayatta iş adamı, işkuran veya yönetici olarak atılmışlardır. Hayatta hırslı, tuttuğunu koparan kişiler olarak görülmektedirler. İkiz kardeşlerde kardeş kıskançlığı konusu aileleri daha fazla zorlayabilmektedir.
Ailede keyifli mutlu, hoşgörülü bir ilişki varsa çocuklarda kardeş kıskançlığının çok hissedilmediğini görmekteyiz. Ailede sorunlar, problemler, zorluklar yaşanıyorsa kardeş kıskançlığında da belirgin artış dikkati çekmektedir. Bezende aile bu kıskançlığı tatlı bir rekabete, imrenmeye daha iyisini veya daha farklı alanda geliştirmeye dönüştürebilmektedir. Her iki çocuktan da güzel resim yapması beklenmezde diğerinin de iyi bir müzik veya spor becerisi desteklenebilmelidir.
Aileler çocuklarına kardeşini kıskanma demeden önce kendi çocukluklarını hatırlarlarsa ve bu anıları kendi çocuklarına gülerek anlatma yolunu kullanırlarsa çocuklarının daha rahatladıklarını görebileceklerdir.
Çocuklarınıza hayat bizim için bir armağandır. Bunun keyfini nasıl güzel çıkartabiliriz hep birlikte düşünelim felsefesini vermelisiniz. Hayatınızı zenginleştirmek, güzelleştirmek, geliştirmek için çocuklarınıza düşen ödevlerini, sorumluklarını, sınırlarını belirleyin. Çocuklara kendi sorumluluklarını güzel sözcüklerle, onları onore ederek, ödüllendirerek anlatırsanız, çocuklarınızın aralarındaki kıskançlıkların ortadan kalktığını veya çözülebilir bir problem haline geldiğini göreceksiniz.

Köşe yazıları