.: Köşe Yazıları :.

KARDEŞ KISKANÇLIĞI 3

Tek çocuk her zaman hayat karşısında daha avantajlıdır. Sevgiyi, ilgiyi, yakınlığı, zamanı ve hiçbir şeyi paylaşmak zorunda değildir. Tek çocukların hayatta oldukça başarılı oldukları araştırmalarda bildirilmektedir. Aileler tek çocuktan korkmamalıdırlar. Kendileri istiyorsa ikinci çocuğu yapmalıdırlar. Çocuk sıkılıyor, çocuk oynayacak, çocuk istiyor diye kardeş yapmamalıdırlar. Çocuklar kardeşi bazen oyuncak bebek gibi düşünebilirler. Bezende eve onlarla oynamaya gelmiş bir misafir gibi algılayabilirler. Ailelerine biz sevdik, artık gitsin diyen çocukları sık görebiliyoruz. Örneğin, çocuk yürümeye başladığında, onun eşyalarını karıştırmaya, odasına girmeye başladığında daha önce kardeş istemiş olan çocuk isyan etmeye başlamaktadır. O kardeşten kendisi otur deyince oturan, dur deyince duran, onun oyuncaklarını, defter- kitaplarını karıştırmayan, onun odasına girmeyen, ona bir şey alınmasını istediğinde kendisine ikinize birlikte alamayız, birinize bu ay birinize diğer ay alabileceğiz sözünü duymak istememektedirler. Kardeşte hiçbir zaman onların istediklerini yerine getiremez.
Çocukların hayatlarında ilk çocuk ikinci çocuk, ortanca veya en son çocuk olmak, onların psikolojilerini direk etkilemektedir. Sıralamada hep en küçük çocuk avantajlıdır. Çünkü aile ilk çocuktaki acemiliğini sonlandırmış, tecrübe kazanmıştır. Bu çocukla artık neyi nasıl yapacaklarını bildiklerinden işler daha keyifli, rahat hale gelmiştir. Heyecan ve panik ortadan kalkmıştır. Böyle durumlarda en ufak çocuk diğer kardeşleri tarafından kıskanılmaktadır. Bezende kardeşler arasında fazla yaş farkı olabilir. Biz böyle çocuklara halk arasında tekne kazıntısı dendiğini biliriz. İşte bu çocuklar anne babanın olgunluk döneminde dünyaya geldikleri için bazen anne baba ve ailenin tüm bireyleri tarafından şımartılabilirler. Böyle durumlarda bu beklenmeden gelmiş olan ufak kardeş zaman zaman okları üstüne çeker ve diğer kardeşler tarafından kıskanılır. Diğer kardeşler kendilerine tanınmamış olan pek çok özgürlüğün ona tanındığına kızdıklarını söylerler.
Çocuklar kardeşlerini kıskandıklarında iki davranış biçimi gösterirler. Ya içe kapanıp, sessizleşirler. Yada daha hırçın ve saldırgan davranışlar gösterirler. Bu hırçın davranışlar onları aileden daha fazla soğutur, bıktırır, usandırır. Böylece aile onlara sert yaptırımlar uygulamaya başlar. Bu durumda onlarda hırçınlıklarını daha da arttırırlar. Sonunda patlamalar ortaya çıkar. Aile sorun çıkaran çocuğa kızar. O da kıskandığı kardeşine daha sert ve acımasız davranmasını daha da arttırır.

Köşe yazıları